تأثیر سه روش آموزش بر پیشرفت تحصیلی، رضایت از یادگیری و اضطراب دانشجویان پرستاری

زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده­اند که روش­های تدریس معلم- محور مانند سخنرانی، دانشجویان را غیر فعال نموده و تفکر نقاد، توان تصمیم ­ گیری و قدرت ابراز وجود آنها را کاسته و بازده آموزشی لازم را ندارند. در تحقیق حاضر تأثیر سه روش تدریس سخنرانی، پرسش و پاسخ و نیز جستجو و تدریس توسط دانشجو بر پیشرفت تحصیلی، رضایت از یادگیری و اضطراب دانشجویان مقایسه شد. روش­کار : تحقیق به صورت نیمه تجربی در یک گروه 40 نفره از دانشجویان پرستاری انجام شد. درس داخلی جراحی دو به سه بخش تقسیم و هر بخش آن به یک روش تدریس شد. در ابتدای تدریس به هر یک از سه روش، اضطراب دانشجویان و در پایان هر بخش رضایت دانشجویان بررسی و آزمون کتبی از محتوا انجام شد. سپس میزان اضطراب، پیشرفت تحصیلی و رضایت دانشجو از یادگیری مقایسه گردید. یافته­ها : از واحدهای پژوهش 5/52 درصد دختر و میانگین (انحراف معیار ± ) سن آنها 57/23 (06/2±) سال بود. میانگین نمرات دانشجویان در روش سخنرانی 62/12، در روش پرسش و پاسخ 80/14 و در روش تدریس توسط دانشجو 10/15 بود و با یکدیگر تفاوت معنی­دار داشتند (0001/0= p ). آزمون تعقیبی تفاوت معنی­داری را بین نمرات روش دوم و سوم نشان نداد. میانگین رضایت دانشجویان از یادگیری در روش اول 35/3، در روش دوم 65/3 و در روش سوم 10/5 بود. رضایت دانشجویان از یادگیری در روش­های دوم و سوم بیشتر از روش اول بود (0001/0= p ). روش سخنرانی کمترین اضطراب و روش پرسش و پاسخ بیشترین اضطراب را ایجاد کرده بود. اضطراب حاصل از روش سوم در حد متوسط بود. در انتهای روش­های دوم و سوم اضطراب به­طور معنی­داری کاهش یافته بود (02/0= p و 0001/0= p ). نتیجه­گیری : دخالت دادن دانشجو در ترتیب دهی شرایط و فعالیت­های یادگیری- یاددهی با پیشرفت تحصیلی و رضایت بیشتری از طرف دانشجو همراه است. با وجود این، افزایش سطح انتظار از دانشجو در روش­های فعال تدریس می­تواند با افزایش اضطراب همراه باشد که می توان با حمایت­های لازم از آثار منفی این اضطراب کاست. بنابراین، مشارکت دادن دانشجویان در فعالیت­های تدریس پیشنهاد می­شود.